Krótki trening zdrowego egoizmu

Egoizmu jesteśmy oduczani od najmłodszych lat. Jeszcze siedząc w piaskownicy słyszeliśmy, że musimy podzielić się

z innymi dziećmi naszą ukochaną zabawką!

Dlaczego nie potrafimy się o siebie zatroszczyć?

Dostaliśmy od rodziców jasny komunikat - jeśli ktoś coś chce od Ciebie, to musisz mu to dać. Efekt w dorosłym życiu – zero asertywności, zero dbania o własne potrzeby, bo przecież w dzieciństwie byliśmy karani za te przejawy niewinnego egoizmu, a zabawkę oddawaliśmy pod groźbą słów: „nikt Cię nie będzie lubić”.

Uczymy w ten sposób dziecko, że jego uczucia i potrzeby są mniej ważne dla rodzica niż uczucia innych dzieci.

Z obawy przed egoizmem, zostaliśmy wychowani na ludzi uległych, boimy się powiedzieć wprost o naszych pragnieniach

i uczuciach, wolimy „przecierpieć”, przemilczeć ważne dla nas rzeczy, żeby kogoś nie urazić i nie być podejrzanym

o egoizm. Bo jak już raz się dostanie tę niechlubną etykietkę to zostaje ona na długo. Więc najpierw myślimy o innych

a potem o sobie, wręcz wyrzekamy się siebie. I wszystko byłoby teoretycznie dobrze, w myśl ludzkiego altruizmu,

ale jednak pozostaje w nas żal, poczucie pokrzywdzenia i lekceważenia naszych potrzeb. A jeśli sami swoje potrzeby będziemy zawsze stawiać na końcu, to ludzie też nie będą się z nimi liczyć.

Gdy całe życie dajemy pierwszeństwo potrzebom innych ludzi, to gromadzą się w nas takie pokłady tłumionej przez lata złości i braku zaspokojenia osobistych potrzeb, że w końcu znajdują one ujście na przykład w depresji, w zgorzknieniu, ogólnym sfrustrowaniu życiem.

Jak ćwiczyć w sobie zdrowe samolubstwo?

Najważniejsza rzecz to pokochać samego siebie, i to jest zdrowy egoizm. A pokochać znaczy szanować siebie i swoje odczucia, nie bać się chcieć, marzyć i sięgać po to.

Mamy prawo się nie zgodzić, mamy prawo na szczerość z innymi ludźmi. Gdy ktoś prosi Cię o przysługę, to nie zgadzaj się od razu, zastanów się najpierw czy nie stoi to w sprzeczności z Twoimi potrzebami. Możesz odmówić, nawet przyjacielowi i nie musisz mieć z tego powodu wyrzutów sumienia, bo przecież przyjaźń nie polega na zgadzaniu się na wszystko czego chce druga osoba. Bądź asertywny, czyli odmawiaj gdy jest to wbrew Tobie i pamiętaj, że nie musisz się z tego wcale tłumaczyć.

Nie staraj się na siłę zadowolić wszystkich wokół

I„robić dobrze całemu światu”, to i tak się nie uda. Uświadom sobie, czego potrzebujesz od innych i nie bój się tego brać, przy czym obserwuj też jakie potrzeby mają inni ludzie i nie lekceważ ich.

Niestety słowo egoistyczny ciągle „otwiera wszystkie zawory poczucia winy”, zupełnie niepotrzebnie. Nie bój się powiedzieć na głos, tak jestem egoistą – ale zdrowym egoistą. Nie bój się wybierać siebie!

Na koniec przykład zdrowego egoizmu, który uderza mnie za każdym razem, gdy lecę samolotem - instruktaż prowadzony przez stewardessy przed startem samolotu. Oprócz wszystkich pouczeń o zapinaniu pasów i wyjściach awaryjnych,

jest instrukcja, aby gdy spadnie ciśnienie w kabinie i wypadną maseczki najpierw założyć je sobie a dopiero później własnemu dziecku. Najpierw pomagam sobie, aby móc pomóc innym!

Podobają Ci się założenia zdrowego egoizmu? Może chciałbyś/abyś wyćwiczyć go u siebie? Zapraszam do kontaktu i na spotkanie w gabinecie lub na sesji online.