Jak radzić sobie z żalem?

 

Z cyklu trudne dzieciństwo i przeszłość. Toksyczni rodzice.

Żal dorosłego dziecka bywa bardzo intensywny, bo to żal nad stratami- utraconym „normalnym” dzieciństwem, obecnym i troszczącym się ojcem, utratą bezpieczeństwa, dobrego mniemania o sobie, spokojnego domu, uśmiechniętej matki, spotkań z kolegami w domu i listę można by mnożyć, bo dzieci toksycznych rodziców doświadczały strat niemal na codzień.  To również utrata wyobrażenia o posiadaniu „dobrej rodziny”, która dałaby siłę i wsparcie na całe życie, dzięki czemu tyle mogło się osiągnąć, a tak mamy „ciągle pod górkę” – takie słowa słyszę bardzo często na terapii. A pożegnanie z tym wyobrażeniem bywa bardzo trudne i długie.

Jak uwolnić się od żalu?

​

​

Przede wszystkim trzeba nazwać straty, których doświadczyliśmy. Nie unikać żalu, nie wypierać go, bo i tak wróci. Większość moich pacjentów robi dosłownie wszystko, aby żalu uniknąć, bo jest bolesny, ale wtedy mamy tzw. odroczony żal, który i tak trzeba kiedyś przeżyć, bo inaczej zawsze będzie w nas. Żal taki uderza nawet po latach i takich pacjentów mam właśnie najwięcej, trafiają na terapię, gdy już wyszli z toksycznych domów lub uciekli od toksycznych rodziców, gdy ułożyli sobie życie, mają prace, swoje rodziny i w najmniej spodziewanym momencie ogarnia ich tak głęboki żal, często połączony z gniewem lub wręcz wściekłością, że te uczucia wydają im się bezgraniczne. A żal ma jednak swój początek, środek i koniec, a nazwany może zostać w końcu pogrzebany. Susan Forward, autorka „Toksycznych rodziców” proponuje m.in. taką technikę: Stawia przed pacjentem stary wazon z suszonymi kwiatami, ma on symbolizować grób i prosi, aby pacjent powtórzył następujące słowa: ”Oto grzebię moje fantazje o dobrej rodzinie. Oto grzebię moje nadzieje i oczekiwania odnośnie moich rodziców. Oto grzebię moje fantazje, że było coś takiego, co mogłem zrobić jako dziecko, aby ich zmienić. Wiem, że nigdy nie będę miał takich rodziców, jakich chciałbym mieć i opłakuję tę stratę. Ale akceptuję ją. Niech te fantazje odpoczywają w pokoju”.

​

​

Jeśli doświadczasz takiego żalu, zalewa on Cię, prowadzi do wybuchów złości, sprawia, że nie potrafisz uwolnić się od swojej przeszłości, zgłoś się na terapię, bo nie musisz sam przez to przechodzić.