Sylwoterapia. Czyli po co ludzie tulą się do drzew?

 

Gdy byłam mała moja mama ciągnęła mnie do lasu i tuliłyśmy się do drzew, nie wiedziałam wtedy po co i na co, ale było w tym coś przyjemnego, gdy obejmowałam wręcz „ciepłe”, jak mi się wtedy wydawało, drzewo.  Obecnie, temat znowu do mnie powrócił, bo coraz więcej w prasie i w Internecie doniesień o korzyściach płynących z sylwoterapii między innymi w leczeniu depresji i lęków. Przyjrzyjmy się więc bliżej, cóż  takiego jest w tych drzewach?

 

Sylwoterapię można określić jako pobudzanie własnego organizmu do samoleczenia, poprzez kontakt z drzewami, lasem, po prostu z przyrodą. Dążymy w niej do utraconej równowagi z naturą, a co za tym idzie, powracamy do równowagi z całym naszym organizmem. Brzmi może nieco dziwnie, ale ta niekonwencjonalna metoda lecznicza znana jest od starożytności, a do przytulania się do drzew zachęcała już słynna Safona z wyspy Lesbos.

 

Terapia

Terapia polega na przytulaniu – już na początku brzmi to bardzo zachęcająco. Drzewo można objąć, pogłaskać, mocno wtulić się plecami, dotykać czołem, a nawet do niego szeptać -  jak twierdzą specjaliści. A gdy tak będziemy tulić się do drzewa, należy wyciszyć swoje  myśli, oddychać spokojnie i głęboko, wręcz medytować  i chłonąć to, co do nas płynie. Warto pamiętać o tym, że do terapii potrzebujemy zdrowych drzew, ważne więc by nie było ono obrośnięte hubami i innymi pasożytami, tylko takie drzewo ma zachowane wszystkie swoje lecznicze właściwości.

 

Do jakich drzew należy się przytulić?

Największą popularnością cieszą się młode brzózki i sosny, ale energii dodają też akacje, jesiony, jodły, buki i dęby.

I tak brzoza działa przede wszystkim przeciwbólowo i przeciwdepresyjnie, podobnie zresztą jak sosna, która daje wewnętrzny spokój i równowagę. Dąb i buk dodają głównie energii, zaś czarny bez nastraja pozytywnie. Aby podnieść swoją samoocenę i wiarę we własne możliwości zaleca się kontakt z magnolią, gdyż przez swoje piękno i niepowtarzalność dowartościowuje człowieka  - swoją drogą, zachodzę w głowę, jak oni zmierzyli te wszystkie właściwości drzew, bo lista na magnolii bynajmniej się nie kończy. Trudno też dać wiarę, że taka chociażby grusza wzmacnia charakter a jarzębina pomaga w walce z nałogami. Jednak nie wchodząc zbytnio w zawiłości specyficznych oddziaływań drzew na naszą osobowość, i moim zdaniem ich pseudo naukową otoczkę,  drzewoterapia jest stosowana jako metoda lecznicza i udowodniono jej działanie.

 

Na co pomaga drzewoterapia?

Przede wszystkich dodaje energii i działa odstresowująco. W jaki sposób? Poprzez jonizację ujemną działa odprężająco, przy tym przyspiesza metabolizm i normuje ciśnienie krwi. Obserwuje się wyraźny spadek tzw. hormonów stresu (m.in. kortyzolu). Już po 20 minutach „przebywania z drzewem”, hormon ten spadł o 13% w grupie badanych. W korze i w liściach zawarte są substancje bakteriobójcze i przeciwzapalne i w ten sposób drzewo stymuluje nasza odporność. Badania pokazały wyraźny wzrost i aktywność komórek NK po drzewoterapii, a komórki te, tak zwani naturalni zabójcy (Natural Killers) mają za zadanie między innymi niszczyć komórki nowotworowe w naszym ciele!

Ponadto, sylwoterapia wspomaga leczenie stanów depresyjnych i lękowych – głównie u dzieci, choć prowadzone są dalsze badania w jaki sposób przebywanie z drzewami poprawia nastrój. Jednak już teraz szeroko wykorzystywana jest w rehabilitacji dzieci upośledzonych umysłowo.

 

Sylwoterapia polecana jest zarówno dla chorych jak i zdrowych ludzi, między innymi bardzo efektywna jest nauka wśród drzew (bez względu na gatunek), w lesie łatwiej się koncentrujemy, szybciej zapamiętujemy i uczymy danego materiału.

Obecnie, prowadzone są dalsze badania nad działaniem sylwoterapii w przypadkach autyzmu, uzależnień, niepełnosprawności i chorób wieku starczego.  Jak więc widać drzewa mają szerokie zastosowanie, więc czemu nie spróbować i takiej autoterapii, w końcu nic nas ona nie kosztuje.