Czy pary seksualne powinny mieć dzieci

Czy pary homoseksualne powinny wychowywać dzieci?

Trudna dyskusja na poważne tematy.

Nowy model rodziny?

Szacuje się, że około 50 tys. dzieci jest wychowywanych przez rodziców tej samej płci. Francuski rząd w 2013 r. zalegalizował małżeństwa homoseksualne z gwarancją takich samych praw jak parom heteroseksualnym, a już wcześniej pary homoseksualne mogły legalnie adoptować dzieci m.in. w Belgii, Holandii, Szwecji, Anglii, Norwegii, Hiszpanii i Dani.

Zastanawiamy się jakie skutki przyniesie tak zwane rodzicielstwo LGBT (czyli wychowywanie dzieci przez osoby homoseksualne, biseksualne lub transgenderyczne)?

Wątpliwości?

Jednym z nurtujących pytań jest czy wychowanie dziecka przez parę homoseksualną determinuje jego ukierunkowania seksualne. Nie ma co ukrywać, że ludzka seksualność jest podatna na wpływy i przecież doskonale wiadomo, że dzieci podświadomie kopiują zachowania swoich rodziców. Rodzice są modelami oraz pierwszymi i najważniejszymi nauczycielami świata i życia. Na przyszłego partnera też wybieramy osobę podobną do rodzica.

Oczywiście nie ma takich danych, które mówiłby, że dziecko pary homoseksualnej, też będzie homoseksualistą, ale na pewno, rodziny homoseksualne zwiększają seksualne zagubienie dziecka i dają mu bardziej lub mniej bezpośrednie przyzwolenie na eksperymenty seksualne, bo przesłanie jest proste: „wszystkie Twoje wybory są jednakowo akceptowane i dobre”.

Dziecko uczy się nawiązywania relacji zarówno z mężczyznami jak i kobietami na przykładzie relacji w domu. Ponad to, posiadanie relacji z rodzicem płci przeciwnej sprawia, że dziecko będzie bardziej empatyczne i mniej narcystyczne w życiu dorosłym. Dziewczynka potrzebuje relacji z ojcem dla bezpiecznego budowania swojej kobiecości, a chłopiec dzięki miłości ojcowskiej, która jest bardziej kontrolująca i powstrzymująca, jest bardziej posłuszny i łatwiej uczy się szacunku.

A co z przekazywanymi wzorcami rodzicielskimi, przecież mówi się, że matka nie jest w stanie zastąpić ojca (np. po rozwodzie) i jak wielką jest to szkodą dla rozwoju dziecka, bo przecież miłość ojcowska jest zupełnie czymś innym niż miłość matczyna, więzi są inne.

Matka kocha miłością bezwarunkową, ojciec miłością uwarunkowaną, obie są czymś podstawowym i uzupełniającym się w rozwoju dziecka. Mężczyzna o orientacji homoseksualnej jest w stanie przekazać tylko rolę ojca, nie odwzoruje roli matki.

Dziecko na poszczególnym etapach rozwoju, potrzebuje raz bardziej matki (wczesne lata) a raz bardziej ojca. Chłopiec wychowany bez mężczyzny, z którym mógłby się identyfikować, będzie miał trudności z ukształtowaniem zdrowej męskiej tożsamości, nie pozna też właściwego sposobu wyrażania popędu seksualnego i agresji. Kobieta nie ma takich popędów, więc nie wie jak sobie z nimi radzić.

Więc, czy nie mamimy się trochę danymi statystycznymi wskazującymi, że w zasadzie pary homoseksualne nie różnią się specjalnie od par heteroseksualnych, bo tak sam samo często się rozstają, czyli trwałość ich związku jest porównywalna. Czy naprawdę nie ma innych różnic i jest to najważniejsza rzecz w wychowaniu dzieci?

Adopcja, in vitro czy surogatka?

Dla wielu z nas, największe kontrowersje budzi kwestia, jak pary homoseksualne miałyby się stawać rodzicami. Mówi się o adopcji dzieci z domu dziecka i rozważa kwestię: czy lepiej, żeby dziecko było w domu dziecka, czy żeby miało rodziców homoseksualnych. Argumentacja ta, brzmi trochę tak, jakbyśmy mu wybierali mniejsze zło. Szafuje się przy tym dobrami materialnym, poczuciem bezpieczeństwa i własnym domem.

Wydaje mi się, że nie zastanawiamy się również, nad tym, że dzieci zabrane z domu dziecka i wychowywane przez pary homoseksualne, mogą być przez to piętnowane, w szkole, wśród kolegów. Żyjemy w społeczeństwie, wśród innych ludzi, a problem nietolerancji będzie się nasilał im dalej jesteśmy od wielkich miast. Czy wyobrażacie sobie rodzinę homoseksualną na jednej z pięknych wsi na przykład Podlasia?

Problem zaczyna się jeszcze większy i moralnie obciążający, gdy zaczniemy rozważać wynajęcie ciała surogatki czy in vitro dla zaspokojenia rodzicielskich potrzeb pary homoseksualnej. Argument, że każdy może mieć potrzebę bycia rodzicem i nie można mu tego prawa odebrać jest egoistyczny, bo przecież dzieci nie sprowadzamy na świat i nie wychowujemy dla siebie!

Nieco inną kwestią, jest wychowywanie przez parę homoseksualną dzieci z ich poprzednich związków heteroseksualnych. Takich rodzin jest naprawdę dużo, a jako, że najczęściej żyją w związkach nieformalnych, a dzieci już posiadają, milczy się w temacie relatywnych wartości i wzorców jakie przekazują swoim dzieciom. A jak w ich świecie, gdzie wszystko jest względne, ma się odnaleźć młody człowiek?

Nikomu nie można odbierać prawa do miłości, ludzie niezależnie od orientacji seksualnej, chcą kochać i być kochanymi, pragną być rodzicami, no bo przecież homoseksualizm nie oznacza wyzbycia się potrzeby rodzicielstwa, ale wszystko to prowadzi to fundamentalnego pytania: czy wystarczy kochać, aby dobrze wychować dziecko? Czy miłość wystarczy?